Marketten alınan hayat

Haftasonu arkadaşıyla evde oyun oynayan oğlum ve arkadaşının ilginç diyalogları.

Nurgül                  : '' Orhan Kağan şimdi biz senle tartışmışız ben evi terk etmişim sonra geri dönmüşüm.Sen

                                kapıyı açınca benim artık  başka bir hayatım var diyeceksin tamam mı ablacım?''

                                                        

Orhan Kağan       : '' Tamaammm Yürgül''

Nurgül gelir kapıyı çalar.

Orhan Kağan     :  ''Artık benim başka bir hayatın var Yürgüül''

Nurgül               : ''Hayıııırrr olamaaaazzz,aman allahııım kocam beni terk etti,ben şimdi ne yapacağım''diyerek

                             yere kapanır ve hüngür hüngür ağlamaya başlar.

Durumdan korkan Orhan Kağan bana döner ve anneeeee ''Yürgül susmuyooo, çok ağlıyoooo.''der ve Nurgül'ün ağlamasına daha fazla dayanamayıp şu cümleyle oyunu sonlandırır.

Orhan Kağan    : ''Ağlaaamaaa Yürgüll ben sana marketten bi hayat alar geleriiimmm.''

Hayatlar böyle zor elde edildiği halde.Hayatlarımızı hiçe sayıyoruz,kendi ellerimizle içinden çıkılmaz bir hale getiriyoruz,hatta bazen kendi kendimize sonlandırıyoruz..Eğer hayat gerçekten bir çırpıda marketten alınsaydı başımıza neler gelirdi bilinmez.Oğlan sevmediğin kızı aldı,yeni bir hayat al,o kadar okudun ama bi baltaya sap olamadın yeni hayat al,kocan seni aldattı,zincir mağazalarda indirim varmış bir alana bir bedava hayat al :))

Çocukları oyun oynarken izlemeye bayılıyorum.Hayal güçleri inanılmaz geniş ve bizim içimizden geçirip de söyleyemediğimiz şeyleri çatır çatır söylüyorlar.Yeri geldiğinde biri oyun bozanlık edince tekme tokat döğüşüyorlar.Hangi birimiz sinir olduğumuz birine seni sevmiyorum diyebiliyoruz ki.(Ben derim o ayrı)Yada karşımıza alıp konuşup,akıl veriyoruz.Anca arkasından konuşuruz,çekiştiririz.Çocuklar öyle değil ama ne düşünüyorlarsa dillerindeki de o oluyor.