HOŞÇAKAL DEDE

Çok konuşmazdı O
Küfürü hiç sevmezdi,edene de kızardı
Her gittiğimizde yerindeydi
Kendi halinde bir adamdı O
İhtiyacı olmadığı halde sırf boş durmamak için
Sokaklarda simit satan,plastik şişe toplayan adamdı O
Bir erkeğin olması gerektiğinden fazla duygusaldı
Her bayram,bir bayram sabahı ölen anneciğine ağlardı
Herşeye rağmen şükreden dedemizdi O
Bugün O'nu kaybettik ve O'nu anlatan en güzel resim bu
Son nefesini verdiği,uğruna şehirdeki rahat hayatı elinin tersiyle ittiği
Bahçesine çiçekler ektiği,çatısını bilmem kaç kere tamir ettirdiği ev
Yaz sabahları bu kapının önünde kahvaltı etmek gibisi yoktu bizim için
Biz yine yarın o kapının önünde olacağız dedeciğim
Ama bu defa ağlatacaksın bizi...